April doet wat ie wil

Ja, weer eens de hoogste tijd voor een update. En ik zal dit keer beloven heel veel leuke en grappige (en ook wellicht een paar minder leuke/grappige) dingen vertellen! En ik heb weer ook een hoop nieuwe foto's.
Hoe staat het ermee? Wanneer ga ik nu precies terug? Hoe gaat het met de studies. Nou ja, jeweethetwel, dat soort dingen. 

MMIJN GOD, het is alweer bijna april!!! (Wie heeft/weet er een leuke 1 april stunt/grap??)
Zoals ik wel vaker zeg: de tijd vliegt, maar nu doet ie dat echt!! Ik ben al over de helft met mijn uitwisseling. Al in de eindsprint eigenlijk, zegmaar. Maar dat heeft ook nog met iets te maken, waar ik het zo dadelijk wat meer over ga hebben. 

Eerst even de iets minder leuke dingen. Die heb je altijd wel, maar gelukkig kan dat niet tegen de leuke dingen op! 
Want ik heb de laatste tijd steeds veel meer last van geluidsoverlast. Niet alleen van buiten, want de buren hebben nogal vaak op de momenten dat ik het net niet kan gebruiken, een flink feestje. Met behoorlijke dreun muziek. Normaal in een cafe, of een disco, of waar dan ook, vind ik dat best. Maar hier in het Transom House, en zeker op die specifieke momenten (bijvoorbeeld zaterdagochtend half 8), dan vind ik dat vreselijk. Ook al bel ik naar het nummer wat je dan kan bellen, dan wordt de muziek zacht gedraaid (en dan soms even later weer harder), maar dan is het eigenlijk meestal toch al te laat, want dan ben ik al wakker, of kom ik weer moeilijk in slaap. Maar goed, het is wel echt een studentenplekhuisding. Dan heb je dat. Maar zou wel iets meer rekening mogen houden. Of nog beter: de organisatie stelt strengere regels op. Ach, het zal wel niet helpen, en ik zit hier nog voor eventjes. Maar ik krijg op deze manier wel minder rust, en stiekem heb ik dat wel echt nodig. Ik ben daarbij ook nog eens een vrij lichte slaper. Dus als mijn buurvrouw (flatgenote), Kate laat thuis komt, wordt ik daar ook wakker van, want deze deuren kan je hier niet zachtjes dichtdoen. Ook een wat minder fijne inrichting in het huis: mijn bed is naast haar douche en wc geplaatst (ze heeft een eigen douche en wc). Met natuurlijk nog wel een muur ertussen, maar ik hoor alles. Ook als ze nog even wat muziek draait, 's nachts. Dus ja, op dat soort momenten mis ik wel echt mijn eigen fijne rustige plekje in Den Haag. 
Maar verder mag ik echt niet klagen over mijn huisgenoten! Erg lief & rustig. Soms zelfs iets TE rustig of te stil. Maar goed, dat vind ik niet erg.
Daarover gesproken, mijn huisgenoot Raymond ("het spook" of "the ghost"), die ik daarmee bedoel, die kwam laatst tot leven! Ik was helemaal verbaasd. Ik liet hem perongeluk schrikken toen ik langs de badkamer naar de keuken liep, en hij net op dat moment uit de badkamer kwam. En hij schrok van mij (ik dacht niet dat ik zo eng was), maar toen begon hij ineens te lachen, en ik ook. Wauw, er zit leven in. En later in de week bood hij me zelfs een stukje stokbrood met knoflookboter aan. Daar zei ik natuurlijk geen nee tegen! Maar meestal schiet hij daarna weer gelijk naar z'n kamer, en praat verder bijna niet. Heeeeeel verlegen dus ofzo. Maar een lieve rustige huisgenoot. 

En het bestaat in een studentenhuis: flatgenoten die meehelpen met schoonmaken voor een flatinspectie, die zelfs initiatief nemen (ja, we hebben hier flatinspecties, of het wel schoon en opgeruimd is). Maar mijn flatgenoten houden sowieso al een beetje van opruimen. In ieder geval niet van een grote bende zoals bij de meeste andere flats. Wel een beetje rommel natuurlijk, maar dat kan. Maar dit keer bij het schoonmaken stuurde Connor me zelfs naar m'n kamer (lekker gekke Connor), omdat ik genoeg had schoongemaakt (natuurlijk wel op een gezellige en leuke manier, hoor): 'Go to you room, and go watch a movie, sit, sit, sit down!'

Dan heb ik verder ook nog visite/bezoek gehad. Eerst Mattijs (alweer twee weken terug), en nu dit weekend mijn ouders. 

Met Mattijs had ik samen een paar fantastische dagen. Het weer wat uitzonderlijk prachtig en warm, en we hebben lekker samen een beetje de tourist uitgehangen. Alleen de eerste dag was het was mistig. En de laatste dag was er dan toch nog wat regen. Maar je kan niet in Engeland zijn geweest zonder regen. Je moet in die dagen de regen hebben gehad.
Bristol is echt onwijs groot, en uitgestrekt. Dat heb ik in deze dagen met Mattijs geleerd. In het Bristol Museum (gratis!) over de geschiedenis van Bristol, kwamen we te weten dat er zelfs een half miljoen mensen wonen! 

Bristol is echt een prachtstad! Ik vind het echt heerlijk om hier te zijn (volgens mij zeg ik dat ook elke keer).
Mattijs en ik zijn ook achter de campus van Bower Ashton (mijn school hier) de heuvel opgelopen. Daar ontdekten we dat het een heel landgoed is. Ik wist wel dat er wat meer was dan alleen een hertenkampje en wat volkstuintjes, maar dat het zo enorm groot en prachtig was. Want je kan oneindig ver lopen, en je hebt er de prachtigste uitzichten van Bristol en omgeving. Bovendien was het erg mooi weer (we zijn er wel twee keer geweest, een keer met mist en een keer met zon om de eerste keer goed te maken want toen was er geen uitzicht te zien). En ik ben echt gek op uitzichten! Maar we hebben daar heerlijk een beetje rondgewandeld, heuveltje op, heuveltje af, en door wat bossen etc etc. Het idee dat als ik even pauze nodig heb, en een frisse neus wil halen, dat je zo even de natuur in kan, dat vind ik geweldig. En de Bower Ashton campus is daar dus een onderdeel van dat landgoed 'Ashton Court Estate'. Je hebt er dus ook wat herten of rendieren rondlopen, een golfbaan en je kan er zelfs ook zo naar de Clifton Bridge lopen. Helaas kwamen we daar achter toen we weer teruggingen, en ik iemand tegen kwam die ik kende, die dat toen vertelde. 

Naast nog een rondvaartboot, struinen door de stad, ijsje halen, in het park van het zonnetje genieten, hebben we ook gewoon wat ge-relaxed. En.. met vrienden afgesproken! Die dag dat het zo mistig was, hebben we vrienden (van de groep uitwisselings studenten en nog wat filmklasgenoten), hier uitgenodigd om samen te eten. Dus iedereen wat hapjes, drinken en eten mee. Erg gezellig! Zo was er sushi, pannekoeken, kalimoto (spaans drankje = rode wijn + cola), iets met bladerdeeg, kip etc etc. Genoeg en veel eten dus. Er zijn spelletjes zelfs gespeeld (fluxx) en lekker veel muziek geluisterd en een beetje gek gedaan.
Dan was het die maandag (17 maart), ook nog eens St. Patricks Day. Natuurlijk naar een Ierse pub waar we eigenlijk met een groepje hadden afgesproken, maar die we daar niet konden vinden omdat het knetterdruk was. Alleen kwamen we LaSse tegen (een duits/nederlandse uitwisselingsstudent). Met hem besloten we maar met z'n drietjes naar een andere kroeg te gaan. We kwamen toen uit bij 'The Old Duke'. Een oud, maar ontzettend gezellige pub speciaal voor jazz, met elke dag live muziek. Als dat geen Engelse cultuur is, dan weet ik het ook niet meer. Er was genoeg plek binnen, we konden er Guinness halen en er speelde een tof bandje. Wat wil je nog meer? (zie video's voor stukje van de muziek van de band)

Ohja, de laatste dag dat Mattijs hier was, dan toch nog regen, dus niet naar het strand, maar met Cora & Jeff naar een plek wat 'The Mall' heet. Ook wel echt een winkelcentrum, maar erg leuk: met een kleine expositie over Wallace & Gromit! :D Wij helemaal blij. En natuurlijk moesten we met Wallace & Gromit op de foto.

Dan zijn nu mijn ouders ook nog geweest. Nu net dit weekend. Van donderdagavond tot zondagmiddag. Ook met hen ben ik even lekker op stap geweest. Het was net vakantie. Gelukkig net zoals toen Mattijs kwam, kon dat ook met mijn lesrooster en opdrachten etc (straks meer over).
Mijn ouders hadden ook nog dropjes en stroopwafels voor mij meegenomen, en stiekem heb ik dat toch wel een beetje gemist. Ik heb er ook wat uitgedeeld aan wat klasgenoten, waarbij vooral de stroopwafels erg geliefd waren. Natuurlijk heb ik ook wat voor mezelf overgehouden. Maar er is hier dus ook wat Nederlandse cultuur verspreid.

Alleen de eerste dag was er voor mijn ouders regen. Ze zijn zelf door de stad gaan struinen en bij de SS Great Britain langs geweest (moet/wil ik ook nog doen). Ik was in mijn animatiehok op de campus nog wat aan het afmaken, zodat iemand anders daarna de camera kon gebruiken (er zijn maar 5 goede camera's voor de stop-motion-animatie studenten beschikbaar). Daarna heb ik hen de campus nog even geshowd en zijn we lekker wat gaan eten in de stad. Nee! Wacht even, we zijn eerst nog in een kathedraal geweest bij wat men de 'Evensongs' noemt. Ik had geen idee, maar mijn moeder wilde daar graag heen. Ik ben niet kerks, maar dit was best mooi. Een koor van mannen zongen een paar prachtliederen. En de kathedraal was ook erg prachtig. Overweldigend. Dit doe ik anders nooit, maar ik vond het erg leuk. Voor herhaling vatbaar? Wellicht, maar dan wel weer met mijn ouders mee, denk ik. Ik zou zelf niet zo snel in mijn eentje naar zo iets toe gaan.

En zaterdag (gister) zijn we naar de Clifton Bridge toegewandeld. Het was namelijk prachtig wandel, picknick en ijsjes weer. De brug hiervandaan is te lopen, maar je doet er wel gauw een uur over. Maar met stevig schoeisel, wat lekkers en drinken voor onderweg ben je er zo. Je kan hier erg mooi wandelen. Als je de Avon volgt, kom je vanzelf bij de brug uit. Alleen moet je dan nog wel omhoog. We waren niet gelijk goed gelopen zoals de route had aangegeven, maar dat was eigenlijk niet erg. Want zo door een sprookjesachtig modderig bospaadje omhoog geklommen. Nou ja, "geklommen", voor Nederlandse termen is het flink klimmen. Maar op deze plek zag je zo de trollen tot leven komen, en verwachte je elk moment een prins op het witte paard aan komen denderen. Hier kwamen echt de volksverhalen, de elfjes etc tot leven. En na niet erg lang lopen/klimmen waren we dan boven bij de Clifton Bridge. We hebben deze brug, wat echt een icoon is voor Bristol, van alle kanten gefotografeerd. Onderweg al, want we konden hem al in de verte zien, toen we langs de rivier begonnen te lopen. 
Nou is Bristol wel bekend, en groot, maar je hebt niet zoveel last van veel touristen. Behalve bij de Clifton Bridge. Nou, ja, "last" is een groot woord. Bristol is zelf niet zo toeristisch. Meer student loopt hier rond in de stad en het centrum. De toeristen pik je er dan wel zo uit (zoals mijn ouders met hun jassen, hoeden en zonnebrillen).  En ik op dat moment ook even, want ik maakte ook veel foto's. Al vond ik mijn pa erger. Die begon wat meer op mijn Aziatische vrienden te lijken, met de vele foto's die hij maakte. Niet erg, maar wel grappig. Na de brug nog even in het park met een cidertje van de zon genieten en dan 's avonds nog weer lekker gegeten (bij een Libanees restaurant = aanrader!). Zondag (vandaag dus) weer lekker warm en zonnig. En dus.... naar Bath! Lekker daar in het park hangen, picknicken, en op een terras wat drinken en wat zoets eten. En natuurlijk ook wat rondstruinen, want Bath is ook erg mooi. 

Gaat het nog? Ik dacht al dat het een flink verhaal ging worden. Er kan zoveel gebeuren in korte tijd. Zeker als je op uitwisseling in een ander land bent. Zelfs als dat land redelijk vlakbij is.

Een paar grappige dingen die ik over Bristol/Engeland/Engelsen heb geleerd: 

• je kan hier geen ingevroren spinazie kopen, wel dopertjes en worteltjes en nog wat andere groenten, wel verse spinazie
• als je met de trein gaat krijg je 3 kaartjes: 1 is je bonnetje, 1 is voor heen (en om door poortjes te komen), en de derde is voor terug (en om weer door andere poortjes heen te kunnen)
• veel mensen zeggen hier 'cheers' in plaats van alstublieft/you're welcome (@ Lisa: toch ook wel hier in Bristol net als in Manchester)
• de stopcontacten hebben allemaal een knopje om het 'aan' of 'uit' te zetten
• als men hier het over 'half 3' heeft, bedoelen ze niet half 3, maar half past 3, dus half 4
• je hebt hier nog steeds 1 en 2 cent waarvan ik dan denk 'wat moet ik ermee', en die gooi ik dan maar in de betaalmachine van de selfservice bij de supermarkt, waar je met kaart kan betalen maar ook met briefgeld of munten
• als men het hier over een 'coffeeshop' heeft, bedoelt men hier geen drugs, maar gewoon koffie
• veel cassieres vragen: 'How are you?', ook de receptionisten hier in het Transom House vragen het ook altijd, ook als je alleen maar langsloopt (je komt er altijd langs als je naar buiten gaat)

Dat zijn gewoon van die grappige opvallende dingetjes. Want je gaat veelal alles vergelijken met hoe het in Nederland is. Ook het systeem op school.
De laatste week begin ik ook steeds meer aan de dingen te denken die ik van Bristol zou missen als ik weer terug ben in Nederland. Bijvoorbeeld de bar en de banken op de campus, de uitzichten etc. Nou ja, zover is het niet. Ik zie mezelf nog wel eens teruggaan. Vakantie of wat dan ook.

En dan kom ik aan bij een belangrijk onderdeel van mijn verhaal, en waarom ik hier in het prachtige Bristol zit: mijn studie, hoe staat het daarmee?
Nou, kortgezegd, vrij rustig. Zeker in vergelijking met WDKA. Ik heb geen tot nauwelijks lessen meer. Daar staat wel tegenover dat ik die tijd moet en kan gebruiken om mijn animatiefilm af te maken, en ook de andere opdrachten die ik voor de filmmodule moet doen. 

Alleen bij die filmmodule heerst er heel vaak verwarring over wat er nu staat te gebeuren, hoe en wat. Niet alleen ik heb daar last van, klasgenoten ook. Warrige docenten heb je dus overal. Bij de WDKA zijn ze gelukkig iets beter met de communicatie en zijn er ook wat minder docenten, en studenten, bij betrokken. Met een "groep" van 50 of meer studenten, ontstaat er ook gewoon heel snel verwarring. Ook als is er een papier uitgedeeld waar alles in staat. 
Voor mij is het nu vooral uitzoeken: heb ik voor de filmkant nog lessen? Wanneer? En wat? Want voor mijn gevoel is het toch een beetje abrupt geindigd. Namelijk, dat de andere module begon, die ik niet volg. Maar dat is gewoon een kwestie van de docent mailen. Is sowieso handig om met hen te overleggen over het inleveren en wanneer ik weer terug naar Nederland kan etc. Al heb ik het idee dat er geen lessen meer zijn, en ik wat schrijfdingen moet inleveren. Wat dus allemaal digitaal kan. Maar goed, kwestie van informeren dus.

Bij de animatie ben ik lekker bezig met mijn stop-motion zand op glas film. En wat ik nu van deze module begrijp, is dat deze module er is als een soort introductie in animatie. Niet om een perfecte animatie film te maken, maar meer om kennis ermee te maken, en het uit te proberen, te oefenen. Studenten die blijven kunnen daardoor overstappen naar animatie als ze dat willen. Of die gewoon met animatie ook wat raakvlakken hebben.
Ik ben erg blij dat ik dit heb gekozen. Het zet mij ook aan het denken: wat wil ik nu precies na mijn studie eigenlijk. Ik heb uitgevonden dat ik dit ook erg leuk vind. En de extra tijd die ik heb, of over heb, kijk ik animatiefilms en de makings offs, lees ik boeken etc. 

Stel dat ik bij film helemaal was gebleven, en die andere filmmodule had gevolgd, dan had ik ook wel aan een leuk transmedia project gewerkt, en vast ook wel andere inzichten gekregen, maar niet zoals ik dat nu met animatie heb. Wel heb ik een concept opgezet voor een transmedia project. Want een van mijn filmklasgenoten, die producer is, die had een idee van mij uitgekozen (en daarnaast nog 4 andere ideeën) om uit te werken. Ze had mij als schrijver en animator ervoor gevraagd. Uiteindelijk ben ik ermee gestopt, want het voelde als half werk, aangezien ik die lessen niet kon volgen, want dat botste met mijn animatie module. Maar het was leuk om een beginnetje te maken, en er met een aantal klasgenoten (met ieder een eigen rol) over na te denken, en ik zal het vast nog wel een keer kunnen gebruiken. 

Bij animatie heb ik tot nu toe geleerd dat er echt meer tijd in gaat zitten dan ik had gedacht. En nog iets belangrijks van Mary (docent-manager stop motion ruimte): 'You have to make horrible animation before you can make good animation'. Zij houdt een beetje een oogje in het zeil, en als je vragen hebt, dan kan je bij haar terecht. Wel het liefst animatie vragen, want ze is razend druk met alles managen, en iedereen spreken. Ik merkte dat als ik bezig was, en ik probeerde niet over het animeren na te denken (wel te focussen), dan ging het beter. Dat geldt voor meer dingen in het leven, maar ik vond het wel grappig dat ik dat nu weer merkte. 

Even voor de mensen die het niet zo kennen wat stop-motion is: je maakt frame voor frame een foto, van je personage/set of wat dan je verhaal ook is. Bijvoorbeeld van een poppetje dat loopt, die je dan frame voor frame moet bewegen (denk maar aan Wallace & Gromit, van Aardman studio, wat trouwens in Bristol gevestigd is https://www.youtube.com/watch?v=DMviz8pA8aM). Dat vergt best wat concentratie, en ik heb mij af en toe ook wel lopen stressen van 'doe ik het wel goed', en 'hoe zal het eruit zien' etc. Maar dat moet je dus van je af zetten.

Om dit te kunnen doen, had ik voor deze week eventjes 'mijn eigen plek'. Je hebt namelijk in een van de ruimtes/lokalen op de animatie afdeling (vierde verdieping van een van de gebouwen), een aantal tafels met computers met gordijnen, en lampen. Daar zijn 6 plekjes om precies te zijn (er zijn nog een paar andere lokalen met van dit soort plekken), maar er zijn maar 5 of 6 goeie camera's. Die worden dus alleen voor studenten gebruikt die in productie zijn. Dus bezig zijn met de officiële film. Want voor de testfase zijn er webcams beschikbaar. 

Voor mij was "mijn" werkplek net een soort grot idee, want ik zat ik een donker hoekje, met alleen licht van mijn 'lightbox' (soort van glasplaat met lampen eronder), en licht van de computer. Soms snakte ik echt naar wat daglicht. Maar dan ging ik gewoon eventjes bij de anderen zitten, en kijken wat zij aan het doen waren. Erg gezellig, hoor. Want er stond ook een muziekje aan op de achtergrond, en er werd wat gekletst.
Dat je het op zo'n plek donker kan maken, is dat je dan het licht kan manipuleren, en dat het niet kan veranderen. Want dat wil je niet bij stop-motion, in verband met flikkeringen in je animatie. Als je het licht kan manipuleren dan blijft het licht bij elke frame hetzelfde. 

Zie hier een stukje van wat ik op mijn vierde productiedag heb gedaan: klik hier. Ik ben nog steeds in productie, want deze beelden moeten nog weer in een aantal edit/monteer programma's verwerkt worden. En er komt natuurlijk ook nog geluid & muziek bij.

Het is wel vreemd dat ik geen echte lessen meer heb. En voor zover ik weet, eindigt het allemaal dus midden en eind mei. Dat geldt ook voor mijn andere uitwisselingsvrienden, die verschillende richtingen doen. Ik dacht dat ik hier voor 5 of 6 maanden uitwisseling kwam, maar dat blijkt nu toch een beetje anders te zijn. Anders dan ik gewend ben. Ook qua opdrachten voelt het een stuk minder. Op WDKA heb ik het idee dat er veel meer opdrachtjes en projectes en zo zijn. Hier is dat wel minder, maar kan je er ook wel meer tijd in de opdrachten stoppen die je wel hebt. Of meer zelfstudie en research, wat ik doe (ook voor film). Zo lees ik meer over Alfred Hitchcock, over regisseren, en animatie natuurlijk. En ik kijk lekker veel films. Want die zijn er genoeg in de mediatheek op school.

Dus ik heb het nu met mijn ouders ook over de terugweg gehad. Want die gaan mij ook weer met auto ophalen. En aangezien ze zelf eind mei op vakantie willen, gaat dat waarschijnlijk rond 12 mei gebeuren. Dit hangt af van of ik nog lessen heb etc. Dus het loopt een beetje anders dan gepland en verwacht. Maar dat doet mij weer denken aan een andere les die ik hier heb geleerd: je moet van te voren plannen, om er vervolgens van af te kunnen wijken. 

Ondanks dat het korter is, en het hier wat meer lawaai is etc, heb ik nog steeds geen spijt dat ik hier zit. Ik heb echt een superervaring. En bovendien, als ik eerder terug ben heb ik genoeg tijd voor eigen projecten, en/of mee te doen aan een groot filmproject als werk ervaring. Zo iets. Moet ik nog even over dromen.

Over twee weken is het hier paasvakantie, en dan kom ik even naar Nederland. Om precies te zijn: van 12 t/m 27 april. De 20e (en rond de 20e) kan ik dan lekker thuis mijn verjaardag vieren (al had ik dat hier ook geen superramp gevonden). Als ik dan terug in Bristol ben, is het nog maar een paar weken. Met een paar deadlines, maar ook genoeg tijd om nog wat rond te reizen (naar Londen bijvoorbeeld en Cardiff). En dan is het weer inpakken en wegwezen. Dus dat. 

(ja, ik kan dan nog wel eventueel langer in Bristol blijven, maar aangezien de meeste studenten en vrienden naar huis gaan, wordt het hier een beetje wat saaier, veel te doen blijft er dan niet over, denk ik, en in Nederland kan ik dan ook weer een beetje bijkomen :P)

Zo, ik heb weer heel wat verteld. Nu is het wel weer mooi geweest. 

Groeten uit het zonnige Bristol met zo nu en dan een engels buitje